شبهه کلامی و پاسخ آن
سوال:بر حسب آنچه از دعا ها و مناجاتهای انبیاء و سایر معصومین علیهم السلام نقل شده است ایشان خودشان را گنهکار می دانسته اند و از گناهانشان استغفار می کرده اند و با وجود چنین اقرار ها و اعترافاتی چگونه میتوان آنان را معصوم دانست؟
پاسخ: حضرات معصومین علیهم الصلواه و السلام که با اختلاف درجات در اوج کمال و قرب الهی قرار داشتند برای خودشان وظایفی فوق وظایف دیگران قائل بودند و بلکه هر گونه توجهی به غیر معبود و محبوبشان را گناهی عظیم می شمردند و ازاین روی در مقام عذرخواهی و استغفار بر می آمدند. و قبلا گفته شد که منظور از عصمت انبیاء مصون بودن از هر کاری که بتوان به وجهی آن را گناه نامید، نیست بلکه منظور مصونیت ایشان از مخالفت با تکالیف الزامی و از ارتکاب محرمات فقهی است.
منبع؛ آموزش عقاید،آیت الله محمد تقی مصباح یزدی،مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی،چاپ شانزدهم،زمستان 1376
