■هرگز نشد رسول خدا با کسی مصافحه کند و آن حضرت زودتر دست خود را از دست وی بکشد،بلکه صبر میکرد تاطرف دست آن حضرت را رها سازد.دیده نشد پیش روی کسی پای خود را دراز کند.خطبه اش از همه کوتاهتر و از بیهوده گویی بر کناربود و مردم ان جناب را به بوی خوش که از وی به مشام می رسید میشناختند وقتی با کسی مینشست تا او حضور داشت لباس و زینت خود را از تن خاج نمیساخت

■امام رضا علیه السلام درباره ی سنن و سیره و شمایل رسول اکرم (صلی الله علیه واله) مطالب مبسوطی روایت فرموده اند که خلاصه ی ان چنین است:

امام حسین فرمودند در باره ی وضع ورود حضرت رسول سوال کردم پدرم فرمود؛وقتی به منزل میرفت وقت خود را سه قسمت میکرد،یک قسمت برای خداوند،یک قسمت برای خانواده،و یک قسمت نیز برای خود سپس قسمت خود را بین خود و مردم تقسیم می کرد و چیزی از ان را از ایشان دریغ نمی فرمود.

حضرت فرمودند درباره ی خروج رسول خدا و اینکه پس از خارج شدن چه میکردند سوال کردم،پدرم فرمود؛رسول خدا زبان خود را جز در مواردی که به ایشان مربوط میشد،حفظ و مردم را با خود مانوس میکرد و آنان را از خود نمیراند. کریم و بزرگ هر قومی را رئیس انان قرار میداد.از اصحاب خود سراغ میگرفت وتفقد می فرمود.

امام حسین فرمود؛درباره ی نشستن حضرت سوال کردم؟فرمود:در نشستن و بر خاستن به ذکر مشغول بود،هر گاه به مجلسی وارد میشد در آخر مجلس می نشست و همواره به این این کار دستور میداد.

پرسیدم رفتارشان باهمنشینان خود چگونه بود؟فرمود:دائما خوشرو و ملایم و خوش برخورد بود.سخت گیر،داد و فریاد کن بد زبان نبود،نه عیب جو بود و نه ستایشگر.سه کار را کنار گذاشته بود:جدل ،زیاده روی و آنچه بر ایشان مربوط نمیشد.سه کار را درباره ی مردم انجام نمیداد:کسی را مذمت و تقبیح نمیکرد،لغزشها و مسائل پنهانی افراد را دنبال نمیکردو درموردی سخن می گفت که امید ثواب داشت.

♢منبع؛آداب اسلامی درسنامه ی اخلاق،سنن النبی ص 45،المیزان جلد6 ص302_338،ذیل آیات 116_120 سوره مائده.

♢پی نوشت؛مطالب به صورت خلاصه مطرح شده است برای اگاهی بیشتر به منابه مراجعه گردد.باتشکر.